.......................................wróciłam do miejsca z którego wyszłam...................
Droga przez Światy Niemożliwe
Kliknij w zdjęcie - zobacz film
Moja strona
kliknięcie w portret otwiera moją galerię na stronie Variart
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
5 komentarzy:
Dziecko z twarzą dorosłego, pozbawioną uśmiechu: efekt jest więcej niż upiorny. Do tego scenografia przypomina więzienną celę jak z carskich kazamatów: jest nawet kubeł do załatwiania potrzeb fizjologicznych. W żadnym razie nie jest to miejsce ani stan, do którego ktokolwiek powinien wracać.
A jeśli komuś - wbrew logice - jest dobrze w takich miejscach......?...
Jeśli mu z tym dobrze - niech tam siedzi. Nic na siłę, choć jeśli robi to z własnej woli, wtedy cela z więziennej zamienia się w klasztorną, a zamknięcie jest formą ucieczki.
Ważne, żeby nie zatrzaskiwać za sobą drzwi i nie wyrzucać klucza przez okno z myślą, że już nigdy nie będzie potrzebny i że na zewnątrz nic dobrego ani interesującego już na nas nie czeka.
O to właśnie chodzi, azyl z możliwością powrotu :)
powroty zawsze są niezwykle trudne...
Prześlij komentarz