światy niemożliwe: Dom który spłonął żywcem

środa, 16 maja 2012

......nie powróciły jaskółki do swych gniazd....rozsypał się w proch ten dom.........

Magda Spokostanka pisze...: Zabolało.
A dusza domu?
Pewnie została.; 16 maja 2012 17:08
MajaK pisze...: Póki dusza jest - dom nie umiera....chyba jednak jej nie ma....; 16 maja 2012 18:13
SEHAIKUAN pisze...: wokół człowieka
owija się trująca jak bluszcz
gorąca pętla czasu
wbija płonącą drzazgę
tętno historii ustaje...; 16 maja 2012 21:30
MajaK pisze...: Dziękuję !!!!; 16 maja 2012 21:36
Szary Burek pisze...: Te pierwsze zdjęcie bardzo dobre.; 16 maja 2012 22:00
Margarithes pisze...: Pogorzelisko źle na mnie wpływa, mam jakiś uraz z dzieciństwa i mocno tkwi.; 17 maja 2012 11:41
Monika Oleksińska pisze...: przejmujące...bardzo....
kiedy w ułamku sekundy płonie dom w którym życie mieszkało, masa wydażeń...a zostaja tylko wspomnienia; 17 maja 2012 22:08
MajaK pisze...: ..dziękuję za słowa....serdeczności przesyłam....; 17 maja 2012 23:06
Unknown pisze...: To co kochamy, nigdy nie rozsypuje się w proch.
I choć bezpowrotnie coś mija, wydaje nam się, że straciliśmy wszystko, tak nie jest.
To co pozostaje, co najważniejsze, jest w nas.
Nie jest tego w stanie zniszczyć pożar, ani cokolwiek innego.; 18 maja 2012 12:29
MajaK pisze...: Dziękuję Kasiu, pozdrawiam; 19 maja 2012 15:42